ακόμη κλαίω. δεν καταλαβαίνω γιατί. πλησιάσαμε (η ΠΟΕ-ΟΤΑ) στη Βουλή. μπροστά στα ΜΑΤ εργαζόμενοι του Δήμου Γλυκών Νερών. πίσω τους Σωφρονιστικοί Υπάλληλοι. δεν φώναξε κανείς σύνθημα εναντίον των ΜΑΤ. δεν είμαι γνωστός-άγνωστος. δεν ανήκω σε εξωκοινοβουλευτική οργάνωση. δεν είχα καλυμμένο πρόσωπο ούτε εγώ ούτε οι υπόλοιποι διαδηλωτές. ήταν ειρηνική πορεία ως τότε τουλάχιστον. και ξαφνικά άρχισε καταιγισμός από δακρυγόνα.
γιατί τόση βία; να μας ψαρώσουν θέλουνε; να μην ξανακατέβουμε; να δεχθούμε το αγγούρι του ΔΝΤ αδιαμαρτύρητα;
τελικά τί είναι τα ΜΑΤ; υπάλληλοι της τρόικας;
όπως και νάχει ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχισθεί με δακρυγόνα ή χωρίς.
αυτή η πρωτοφανής και μεγαλειώδης απεργία-κινητοποίηση είναι μόνο η αρχή
Ζωή μου, χαίρομαι που είσαι φίλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καμαρώνω και πιστεύω πως τώρα, περισσότερο από ποτέ δεν πρέπει να υποχωρήσει ο λαός.
Δεν είμαι εκεί με την φυσική μου παρουσία, αλλά ίσως το κάνω σύντομα...
Αγανακτώ και νομίζω πως μόνο η αντίσταση θα μας φέρει την άνοιξη.
ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ, παρότι δεν σου μοιάζω ;)
Πολλά φιλιά, φιλενάδα μου!
και γω θαυμάζω την γλυκύτητα και την θετικότητά σου και προσπαθώ να σου μοιάσω. μούλειψες
ΑπάντησηΔιαγραφή