Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

ΑΪΤΗ «Η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, είναι ό,τι πιο όμορφο έχω δει μέσα σ' αυτή την καταστροφή, »


Μαρτυρία - Της Ιζαμπέλ Τζέινσον - Τρεις εβδομάδες μετά τον καταστροφικό σεισμό που χτύπησε την Αϊτή, ήρθε η στιγμή για την Ιζαμπέλ Τζέινσον, Υπεύθυνη Επικοινωνίας της Αποστολής, να αναχωρήσει. Λυπημένη που αφήνει πολλούς ασθενείς που έχει γνωρίσει, η Ιζαμπέλ νιώθει συγκινημένη από την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη που έχουν δείξει οι Αϊτινοί στη διάρκεια αυτής της καταστροφής.

Χαίρεται, όμως, γιατί ξέρει ότι ενώ ο προσωπικός χρόνος παραμονής της στην Αϊτή τελειώνει, οι ομάδες των ΓΧΣ συνεχίζουν να εργάζονται για να προσφέρουν την αναγκαία ιατρική περίθαλψη.

«Φοβόμουν αυτή τη μέρα, γιατί δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να πεις αντίο. Έχω νιώσει τόση αγάπη και τόσο σεβασμό για τον πληθυσμό της Αϊτής που στέκεται με τόση αξιοπρέπεια απέναντι σε αυτή τη δυστυχία.

Οι ομάδες μας επεκτείνουν τα ιατρικά μας προγράμματα. Τώρα έχουμε πολλά σημεία δράσης στο Πορτ-ο-Πρενς, στις περιοχές Λεγκάν και Τζάκμελ για να προσφέρουμε όχι μόνο χειρουργική φροντίδα στους τραυματίες, αλλά και αποκατάσταση τραυμάτων, εμβολιασμούς, θεραπευτική τροφή για υποσιτισμένα παιδιά, γυναικολογική φροντίδα, συμβουλευτική και μακροχρόνια φροντίδα στους εκατοντάδες ασθενείς. Τα τραύματα του σώματος θα θεραπευτούν με το χρόνο, αλλά τα τραύματα στις ψυχές τους θα χρειαστούν επίσης ειδική φροντίδα. Πολλοί άνθρωποι μου λένε ότι δε θέλουν να σκέφτονται όσα έγιναν, επειδή δε θέλουν να ξαναζήσουν τον τρόμο. Μίλησα σε μία ασθενή σήμερα, την Ελίζαμπεθ, που έχει τραυματιστεί σοβαρά και πάσχει από κατάθλιψη. Ήταν σιωπηλή και απομονωμένη, ξεσπώντας σε κλάματα κάποιες στιγμές. Το σοκ που υπέστη χάνοντας τα λίγα πράγματα που είχε, το σπίτι της, ήταν πολύ μεγάλο για να το αντέξει. Ποιο θα είναι το μέλλον της; Που θα ζήσει; Νιώθω άσχημα γιατί δεν μπορώ να τη στηρίξω πολύ. Από τη στιγμή που αρχίσει η φυσική επούλωση των τραυμάτων, οι άνθρωποι εδώ θα χρειαστούν δουλειές και σπίτια για να μπορέσουν να νιώσουν ασφαλείς.

Η εκτίμηση που κάναμε την προηγούμενη εβδομάδα μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ελπίδα για όσους έφυγαν από το Πορτ-Πρενς. Ήταν φανταστικό να ανακαλύπτεις την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων σε αυτές τις μικρές πόλεις. Παρέχεται δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους επιζώντες του σεισμού στη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αϊτή. Οι γιατροί έχουν προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες τους και οι δήμαρχοι των πόλεων έχουν οργανώσει με λεωφορεία τη μεταφορά κατοίκων από το Πορτ-ο-Πρενς στις πόλεις τους. Στην πραγματικότητα, το πιο όμορφο πράγμα που έχω παρατηρήσει σε αυτή την καταστροφή είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων.

Οι κάτοικοι της Αϊτής βοηθούν ο ένας τον άλλον θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους για να βγάλουν φίλους αλλά και αγνώστους από τα συντρίμμια, μοιράζοντας μεταξύ τους το λίγο φαγητό που τους έχει απομείνει, φιλοξενώντας δεκάδες αστέγους στα σπίτια της υπαίθρου και ψάχνοντας ο ένας τον άλλον τη νύχτα τους δρόμους του Πορτ-ο-Πρενς. Τώρα υπάρχουν δεκάδες οργανώσεις που δίνουν ελπίδα και θέλουν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο. Οι δήμαρχοι των πόλεων έχουν προσλάβει εκατοντάδες άτομα για να καθαρίσουν τους δρόμους από τα συντρίμμια, να επαναφέρουν την καθαριότητα και την τάξη. Και κάποιοι έχουν στήσει μικρούς πάγκους για να πουλήσουν τρόφιμα στους καταυλισμούς των αστέγων γύρω από την πόλη. Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.

Η τελευταία μου ευχή είναι να μην ξεχάσουμε εμείς οι τυχεροί, την Ελίζαμπεθ, τη Σύνθια, τη Στε-Αμίζ και την Γκαμπριέλ όταν πια σβήνουν οι τηλεοπτικές κάμερες,. Γιατί θα συνεχίσουν να ζουν με τις συνέπειες αυτής της καταστροφής. Το μόνο που με καθησυχάζει φεύγοντας είναι ότι θα συνεχίσουμε να τους προσφέρουμε ιατρική περίθαλψη για όσο τη χρειάζονται. »

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου