Θυμάμαι που από πολύ παλιά ξαφνικά μου ερχόταν στο μυαλό μια συγκεκριμένη εικόνα. Οτι άγγιζα με τα χέρια ανθρώπους και τους έκανα να αισθάνονται ωραία και να ανακουφίζονται. Αργότερα όταν πια σαραντάρισα ένα φιλικό μου ζευγάρι μου μίλησε για μια υπεροχη και ασυνηθηστη εμπειρία ανάλογη με το παλιό μου όραμα. Τους έκανε ρέικι μια συμπατριώτισσά τους. Ένα μήνα αργότερα ο Χάρης (ο σύζυγος), πήρε τον πρώτο βαθμό του ρέικι και μου πρότεινε να μου κάνει μία συνεδρία. Ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ. Έκλαιγα την περισσότερη ώρα. Και χαμογελούσα και αισθανόμουν γαλήνια. Όλα ανακατωμένα. Κατόπιν αυτού η καλή μου μάστερ Αθηνά, μου έδωσε και μένα τον πρώτο βαθμό. Ο πρώτος άνθρωπος που εφάρμοσα ρέικι ήταν ο μικρός μου γιος, ο οποίος είχε ιστορικό σοβαρού άσθματος. Μετά από τρείς συνεδρίες έκανε την πιο έντονη κρίση από ποτέ. Νοσηλεύτηκε στο Παίδων με διάγνωση Πνευμονίας και Βρογχίτιδας. Ήταν η στιγμή ορόσημο. Μετά την νοσηλεία του, οι κρίσεις μειώθηκαν δραματικά. Από 3 το δίμηνο, γίνανε 3 το χρόνο. Έκτοτε κάνω εφαρμογές-συνεδρίες σ'όποιον μου ζητήσει, δεν αμοίβομαι με χρήματα αλλά με την δημιουργία ανθρώπινων σχέσεων και επίσης κάνω και αυτοθεραπείες που με βοηθούν ψυχικά κυρίως. Θεωρώ μεγάλη τύχη την ενασχόλησή μου αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου