του Ντεβίντερ Σάρμα
Σε δέκα χρόνια από τώρα, το 2020, όταν θα κοιτάμε προς τα πίσω, η γεωργία της Ινδίας μπορεί να έχει μετατραπεί σε ένα υγιεινό και γεμάτο ζωή σύστημα όπου η χρήση φυτοφαρμάκων θα είναι παρελθόν, ο μόχθος και η απογοήτευση θα έχουν αντικατασταθεί από τη χαμένη υπερηφάνεια στη γεωργία, και η γεωργία θα έχει γίνει γίνεται αειφόρος και δεν θα αποτελεί παράγοντα υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Καθώς μπαίνουμε στο 2010, ξαναγράφεται το σενάριο για μια γεωργία με φουτουριστικό χαρακτήρα, η οποία φέρνει πάλι το χαμόγελο στα πρόσωπα των αγροτών και δεν απειλεί το περιβάλλον.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια μικρή πρωτοβουλία έξι περίπου χρόνια πριν σε ένα άγνωστο χωριό στην περιοχή Khamam έχει εξαπλωθεί τώρα σε περισσότερα από 2 χιλιάδες στρέμματα σε 21 περιοχές της Andhra Pradesh. Θυμάμαι, όταν για πρώτη φορά μίλησα για το θαύμα που έγινε στο χωριό Pannukula της Andhra Pradesh, ότι πολλοί θεώρησαν πως προσπάθησα να ωραιοποιήσω τον τομέα της γεωργίας, ενώ διαρκώς μου υποβαλλόταν το ερώτημα πώς η καλλιέργεια μπορεί να γίνει χωρίς τη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων.
Η Pannukula έσκαψε ένα μοναχικό αυλάκι, αλλά τελικά χάραξε ένα νέο δρόμο. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, περισσότεροι από 318.000 αγρότες σε 21 από τις 23 περιοχές της Andhra Pradesh θα έχουν απομακρυνθεί από τα συστήματα καλλιέργειας με παρατεταμένη χρήση χημικών και θα ακολουθούν μια γεωργία αειφόρο, οικονομικά βιώσιμη και οικολογικά φιλική. Μια σιωπηλή επανάσταση πρόκειται να γεννηθεί. Στην περιοχή Kharif το 2009 (την εποχή των μουσώνων), γύρω στα 1,4 χιλιάδες στρέμματα καλύφθηκαν με αυτό που τώρα είναι γνωστό ως Κοινότητα Διαχείρισης Αειφόρου Γεωργίας (CMSA).
Ενώ γράφω αυτά την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου του 2010 η έκταση έχει αυξηθεί σε 2 εκατομμύρια στρέμματα από 21 περιοχές. Πάνω από 0.6 εκατομμύρια στρέμματα αναπτύσσονται σε ένα σύστημα καλλιέργειας που δεν κάνει χρήση χημικών φυτοφαρμάκων και αποσύρει σταδιακά χημικές μεθόδους λίπανσης, κάτι που πραγματοποιήθηκε επίσης σε διάστημα λίγων μηνών και αποτελεί σημείο αναφοράς. Όλο αυτό έχει πραγματοποιηθεί χωρίς καμία ώθηση από τις κυβερνητικές αντιπροσωπείες και τον ιδιωτικό τομέα. Δε βλέπω κάποιο λόγο γιατί αυτό το περιβαλλοντικά ασφαλές και φιλικό προς τον αγρότη σύστημα της αειφόρου γεωργικής ανάπτυξης να μην μπορεί να καλύψει 200 εκατομμύρια στρέμματα σε όλη τη χώρα σε άλλα δέκα χρόνια ή περίπου τόσο, εάν η κυβέρνηση ασχοληθεί σοβαρά.
Κάτι που ξεκίνησε πειραματικά για την ανάπτυξη ενός αγροτικού συστήματος χωρίς τη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων τώρα απομακρύνεται σταδιακά και από τη χρήση χημικών λιπασμάτων. Χρησιμοποιεί μια ανάμειξη επιστημονικά τεκμηριωμένων τεχνολογιών, εσωτερικής γνώσης και παραδοσιακής σοφίας. Οι αγρότες αντικαθιστούν τα χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα με μικροβιακά σκευάσματα, εντατική χρήση τεχνικών κομποστοποίησης όπως κομποστοποίηση σκουληκιών, και χρησιμοποιούν οργανικά λιπάσματα καθώς και οργανικά εκχυλίσματα για τον έλεγχο των εντόμων
Η καλλιέργεια αναποφλοίωτου ρυζιού έχει αυξηθεί σημαντικά κάτω από την επιρροή της CMSA και αυτό οδήγησε στην απομάκρυνση από τη βιομηχανοποιημένη γεωργία, προσφέροντας έναν ασφαλή και σταθερό τρόπο ζωής. Οι αποδόσεις των καλλιεργειών έχουν παραμείνει οι ίδιες, οι επιθέσεις εντόμων έχουν μειωθεί δραστικά, ενώ το έδαφος επιστρέφει στα επίπεδα φυσικής λίπανσης. Καθώς η γονιμότητα του εδάφους βελτιώνεται με το πέρασμα των χρόνων, οι αποδόσεις των καλλιεργειών έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο. Σημαντικότερο όλων είναι ότι οι δαπάνες των αγροτών για προβλήματα υγείας που προέρχονται από τη χρήση φυτοφαρμάκων έχουν μειωθεί κατά 40% κατά μέσο όρο.
Υπάρχουν περισσότερα χρήματα τώρα στα χέρια των αγροτών. Το κόστος της καλλιέργειας ανά στρέμμα έχει εξίσου μειωθεί κατά 33%. Πάρτε το παράδειγμα του βαμβακιού, ένας αγρότης CMSA γλιτώνει πάνω από 12,500 ρουπίες ανά εκτάριο σε ένα χρόνο λόγω της μη εφαρμογής φυτοφαρμάκων μόνο. Παραμένοντας σταθερή η παραγωγικότητα των καλλιεργειών βαμβακιού, οι γεωργοί βλέπουν νέους ορίζοντες στη ζωή τους. Μιλάμε για ένα πιο υγιεινό και ασφαλές περιβάλλον.
Κανονικά, το 56% του κόστους της καλλιέργειας βαμβακιού οφείλεται βασικά στα φυτοφάρμακα. Και ας μην ξεχνάμε ότι, οπουδήποτε στη χώρα, το 70% των αγροτών που αυτοκτονούν σχετίζονται με την καλλιέργεια βαμβακιού.
Κανένας αγρότης δεν αυτοκτόνησε στις περιοχές όπου δεν χρησιμοποιούνται τα φυτοφάρμακα.
Περισσότερα χρήματα σε αγροτικά χέρια σημαίνει λιγότερο χρέος. Δεν έχω ξαναδεί κανένα άλλο χωριό στη χώρα, τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες της δουλειάς μου στη γεωργία, το οποίο να ήταν σε θέση να ανακτήσει ολόκληρη την υποθηκευμένη γη του από τους δανειστές χρημάτων σε μόλις τρία χρόνια, όπως συνέβη χάρη στην υιοθέτηση του συστήματος μη χρήσης φυτοφαρμάκων. Αυτό συνέβη στο χωριό Ramachandrapuram στην περιοχή Khamam, όπου όλοι οι 75 αγρότες έχουν επιστρέψει ακόμη και τους τόκους που εκκρεμούσαν.
Μελέτες σε πέντε περιοχές δείχνουν ότι από τις 467 οικογένειες που είχαν υποθηκεύσει τη γη τους, τουλάχιστον οι 386 την έχουν ανακτήσει μέσα σε δυο χρόνια.
Αυτό είναι ένα σχέδιο πορείας για το μέλλον της γεωργίας στην Ινδία και για τον ίδιο λόγο της παγκόσμιας γεωργίας. Δεν παρέχει μόνο ένα μονοπάτι αειφόρου ανάπτυξης με ελάχιστη την παρουσία του άνθρακα αλλά μας δίνει και μεγάλες πιθανότητες να απομακρύνουμε τη φτώχεια και την πείνα. Έχει αποδειχτεί ότι η επισιτιστική ασφάλεια των νοικοκυριών έχει βελτιωθεί μετά την πτώση 40% της αγοράς τροφίμων από το εμπόριο. Οι αποδόσεις των καλλιεργειών έχουν αυξηθεί και οι αγρότες είναι σε θέση τώρα να καλλιεργούν δυο σοδειές το χρόνο. Πρόκειται για το μοντέλο «Zero Hunger», για το οποίο συνηθίζω να μιλάω και το οποίο είναι ανάγκη να υιοθετηθεί στο πλαίσιο της προτεινόμενης Εθνικής Δράσης για την Επισιτιστική Ασφάλεια (Νational Food Security Act).
Οι γυναίκες καθώς και οι Ομάδες Αυτοβοήθειας αγροτών παίζουν σημαντικό ρόλο στην Κοινότητα Διαχείρισης της Αειφόρου Ανάπτυξης (CMSA). Οι αποταμιεύσεις έχουν αυξηθεί και μια ομοσπονδία 850.675 ομάδων αυτοβοήθειας περιλαμβάνει τώρα 10 εκατομμύρια γυναίκες από φτωχά νοικοκυριά. Η ομοσπονδία αυτή κατέχει ένα σώμα 1,5 δισεκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων παρέχοντας μια δέσμη οικονομικών υπηρεσιών. Χωρίς αμφιβολία, η αειφόρος γεωργία χωρίς τη χρήση εξωτερικών βλαβερών πόρων μπορεί να φέρει την επανάσταση στο αγροτικό περιβάλλον, καθιστώντας την πείνα και τη φτώχεια παρελθόν.
Ο Devinder Sharma ζει στο Νέο Δελχί και είναι πολιτικός αναλυτής τροφίμων και εμπορίου. Είναι τακτικός συνεργάτης του STWR και μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο hunger55(at)gmail.com
Μετάφραση: Χρυσάνθη Καραβιτάκη
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου